Anna Wintour, z jej nieskończonym zasobem determinacji i niepowtarzalnym stylem, zdołała przekształcić Vogue nie tylko w uznawany magazyn, ale także w imperium mediowe, które od dekad kształtuje światowe trendy.
Jak zwykła dziewczyna z Londynu, stała się jedną z najbardziej wpływowych i najbogatszych postaci w przemyśle mody? Kiedy elegancką kobietę w ciemnych okularach i chłodnym wyrazie twarzy mianowano królową stylu, której królestwo rozciąga się od wybiegów Paryża po biura w Nowym Jorku?
Przygotujcie się na podróż w głąb imperium “papieżycy mody”, pełne intrygujących historii, błyskotliwych biznesowych decyzji i niewiarygodnej siły wpływów i finansów, które zdołała zgromadzić.
Anna Wintour - zwykła dziewczyna z eleganckiego domu
Młode lata Anny Wintour naładowane atmosferą powojennego Londynu, kształtujące się pod wpływem wibracji zmieniającej się sceny mody, zdradzały już pewne oznaki jej przyszłego triumfu. Urodzona w 1949 roku w Hampstead jako dziecko Eleanor Trego Baker, córki profesora prawa na Uniwersytecie Harvarda oraz Charlesa Wintoura, redaktora Evening Standard, jednej z najwybitniejszych gazet w Wielkiej Brytanii, Anna wchłaniała literacki i artystyczny klimat swojego domu, który był jej pierwszą szkołą stylu.
Nie zawsze stała jednak na czele międzynarodowego imperium, a jej droga do sukcesu przypominała raczej skomplikowany ciąg ryzykownych decyzji, błyskotliwych pomysłów i niezłomnej woli. Jej kariera w modzie zaczęła się niewinnie – dzięki koneksjom ojca otrzymała pracę w londyńskim butiku Biba.
Z tamtego okresu pochodzi także jej legendarna fryzura – krótkie cięcie włosów tzw. bob, który stał się jej nieodłącznym znakiem rozpoznawczym. Młoda Anna uczęszczała do North London Collegiate School, lecz już wtedy buntowała się przeciwko szkolnemu ubiorowi – mundurkom czy spódnicom za kolano. Tradycyjna edukacja szybko ją znudziła, więc porzuciła szkołę, a następnie rozpoczęła program szkoleniowy w Harrods, uczęszczając też na zajęcia z mody w pobliskiej szkole. Nic z tego jednak nie wyszło, a szansę na rozwój dał jej Richard Neville, który pozwolił jej nabierać doświadczenia przy tworzeniu czasopisma Oz. Wkrótce potem Anna Wintour otrzymała możliwość pracy jako dziennikarka modowa w znanym brytyjskim magazynie.
Anna Wintour na wiosennym pokazie Diora w 1973 roku / Getty Images
Anna Wintour z Londynu do Nowego Jorku: Harper’s Bazaar, Viva i New York Magazine
Jej talent został dostrzeżony po raz pierwszy w 1970 roku, kiedy rozpoczęła współpracę z Harper's & Queen - brytyjską fuzją magazynów Harper's Bazaar UK i Queen w charakterze redakcyjnej asystentki.
W 1975 roku - wkrótce po kłótni z Min Hogg, wydawczynią magazynu, wyruszyła wraz ze swoim partnerem, dziennikarzem Jonem Bradshawem, oraz walizką pełną ambicji do Nowego Jorku. Apetyt miała duży – chciała otrzymać posadę w Interview u samego Andy’ego Warhola, jednakże ten jej odmówił.
W 1975 roku Anna Wintour objęła stanowisko młodszej redaktorki ds. mody w Harper’s Bazaar. Nie dogadywała się jednak z Tonym Mazzolą, mieli inne wizje sesji zdjęciowych – te, które robiła Anna, były rzekomo zbyt śmiałe i innowacyjne.
Po 9 miesiącach Anna Wintour została zwolniona. Jon Bradshaw pomógł jej wówczas objąć stanowisko redaktorki mody w czasopiśmie Viva. Była to jej pierwsza posada, która umożliwiła jej zatrudnienie osobistej asystentki, pracowała tam, dopóki tytuł nie zniknął z rynku w 1978 roku.
W 1980 roku, po dwóch latach przerwy, podczas których podróżowała między Nowym Jorkiem a Paryżem, Anna Wintour powróciła jako redaktorka ds. mody w kobiecym magazynie Savvy, a następnie trafiła do New York Magazine, gdzie zaczęła formować swoją niepowtarzalną wizję świata mody.
W tamtym czasie dzięki wpływowej koleżance udało jej się nawet spotkać z redaktorką naczelną amerykańskiego Vogue’a, Grace Mirabellą.
Na temat tego spotkania krąży anegdota, że gdy Anna Wintour została zapytana przez Mirabellę, którą posadę chciałaby objąć, odpowiedziała:
Tak szczerze, to interesuje mnie wyłącznie pani stanowisko.
Anna Wintour - cesarzowa stylu - w latach 90. XX wieku / Getty ImagesPolecamy
Anna Wintour i czasy Vouge’a: 1983 – obecnie
Wielki przełom w jej karierze nastąpił w 1983 roku. Poznała wówczas Alexa Liebermana, dyrektora Condé Nast i wydawcę Vogue’a, który zaproponował jej posadę, a nawet podwoił jej oczekiwania płacowe.
Tak Anna Wintour została dyrektorem kreatywnym amerykańskiej edycji magazynu i zaczęła zarabiać około 100 tys. dolarów rocznie (275 tys. dolarów uwzględniając inflację). Jej obowiązki nie były jednak do końca sprecyzowane i często bez zgody Mirabelli zmieniała koncepcję artykułów.
W 1984 roku wyszła za mąż za Davida Shaffera, psychiatrę dziecięcego, a w 1985 roku urodziła syna, Charlesa. Niecały rok później została wybrana następczynią Beatrix Miller, szefowej brytyjskiej edycji Vogue’a, która ogłosiła przejście na emeryturę.
Anna Wintour z Nowego Jorku do Anglii powróciła już jako redaktorka naczelna British Vogue, dając nowe życie magazynowi, który zdawał się tracić swój blask. To jednak zaledwie przedsmak tego, co miało nadejść.
W 1987 roku Anna Wintour ponownie wyjechała do Nowego Jorku, by przejąć pieczę nad redakcją czasopisma House & Garden. Podobnie jak za czasów amerykańskiego Vogue’a, w pierwszym tygodniu pracy anulowała wiele artykułów i rozkładówek o łącznej wartości 2 mln dolarów, dzięki czemu zyskała przydomek „nuklearna Wintour”. Po krótkim epizodzie w tejże redakcji wylądowała jednak tam, gdzie zawsze miała być. W międzyczasie urodziła się jej córka Bee Shaffer, jednak ambitna dziennikarka nie planowała korzystać zbyt długo z urlopu macierzyńskiego.
W 1988 roku dopięła swego – otrzymała posadę redaktorki naczelnej amerykańskiego Vogue'a. Mniej więcej w tym czasie jej wartość netto oszacowano na 1 milion dolarów po uwzględnieniu inflacji.
Anna Wintour była odpowiedzialna nie tylko za merytoryczną i kreatywną stronę Vogue, ale też za reklamy, sponsoring oraz współpracę z różnymi firmami kosmetycznymi i modowymi. Wtedy też magazyn okrzyknięto “biblią mody”.
Anna Wintour na początku lat 90. XX wieku / Getty ImagesPolecamy
Imperium Anny Wintour: jaka jest wartość netto?
Dziś dziennikarka uważana jest za jedną z najbardziej wpływowych osób w przemyśle modowym, a co za tym idzie – sowicie się ją wynagradza. W 2023 roku wartość netto Anny Wintour oszacowano na 50 milionów dolarów. Pensja redaktorki Vogue'a waha się między 2 a 4 mln dolarów, biorąc pod uwagę dodatki, takie jak mercedes klasy S z własnym kierowcą, udział w międzynarodowych tygodniach mody, pobyty w luksusowych hotelach np. Ritz Paris czy odzież haute couture.
Anna Wintour i Donald Trump na pokazie Marca Jacobs w 1995 roku / Getty Images
Anna Wintour, która jest nie tylko redaktorką naczelną Vogue'a, ale także dyrektorką artystyczną Condé Nast, globalną dyrektorką ds. treści Condé Nast i globalną dyrektorką redakcyjną Vogue'a, otrzymuje też podarunki od projektantów, którzy chcą znaleźć się w rozkładówce magazynu.
Podobno ma również budżet w wysokości 200 tys. dolarów na zakup garderoby.
Jeśli chodzi o nieruchomości, mieszka w rezydencji, która znajduje się przy eleganckiej Sullivan Street w West Village. Kamienica o powierzchni 3960 stóp kwadratowych podobno została opłacona przez nieoprocentowaną pożyczkę Condé Nast, wydawcy Vogue'a. Anna Wintour ma również 62-hektarową posiadłość na Long Island, krążyły plotki, że przejęła także sąsiednią nieruchomość wartą 350 000 dolarów – żartuje się, że chciała uniknąć nieestetycznych sąsiadów.
To, co sprawia, że Anna Wintour triumfuje, to jej spektakularne zdolności kierowania magazynem. Vogue odnosi większe sukcesy niż jego rywale – Elle, Harper's Bazaar czy Marbella – z 23 międzynarodowymi wydaniami i łącznym nakładem 1,2 miliona pozostaje jednym z najbardziej poczytnych magazynów wszechczasów. We wczesnych latach XXI wieku Anna Wintour nadzorowała też wprowadzenie trzech jego wersji – Teen Vogue, Men's Vogue i Vogue Living.
Anna Wintour - okulary, futerka i filantropia
Osoba Anny Wintour rozgrzewa też szeroko pojęty show-biznes do czerwoności – jest niezwykle charakterystyczna, rozpoznawalna ze względu na swój wygląd, który często obejmuje ciemne przeciwsłoneczne okulary, futerko, krótką fryzurę tzw. boba i stroje od najlepszych projektantów. Do tego dochodzi surowy styl zarządzania, z którego słynie: ma reputację osoby wymagającej i bezkompromisowej, co przysporzyło jej kilku nieoficjalnych tytułów, takich jak wspomniana już wcześniej “nuklearna Wintour”. Z pewnością dzięki temu aspektowi swojej osobowości stała się inspiracją dla wielu postaci znanych z seriali telewizyjnych i filmów.
Najsłynniejsza z nich to oczywiście Miranda Priestly z komediodramatu "Diabeł ubiera się u Prady", który miał swoją premierę w 2006 roku, u szczytu kariery redaktorki amerykańskiego Vouge’a.
Film oparty jest na powieści z 2003 roku pod tym samym tytułem autorstwa Lauren Weisberger, byłej osobistej asystentki Anny Wintour. Bohaterka grana przez Meryl Streep miała być wzorowana na charakterze i osobowości Anny Wintour, co jeszcze bardziej zwiększyło jej popularność i wywołało wiele kontrowersji.
Inne produkcje, które czerpały z niej inspirację to chociażby "Brzydula Betty" czy "Charlie i fabryka czekolady". W 2016 roku Anna Wintour pojawiła się też w filmie "Zoolander 2", grając samą siebie.
Oprócz swojej pracy w Vogue i wyglądu Anna Wintour znana jest również z bycia twarzą i siłą napędową Met Gali, jednego z najbardziej prestiżowych wydarzeń w świecie mody, które odbywa się w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.
Anna Wintour co roku zbiera miliony dolarów dla muzeum, a także zasiada w jego radzie powierniczej. Podczas gali każdy chce usiąść obok niej, jest to swego rodzaju nobilitacja – nie bez powodu Magazyn Forbes uznał ją 39. najpotężniejszą kobietę na świecie w 2014 roku. W tym samym roku Metropolitan Museum of Art uhonorowało Annę Wintour, nazywając jej imieniem swój kompleks Costume Institute.
Dzięki swoim umiejętnościom i wkładowi w rozwój kraju, została mianowana przez Elżbietę II Oficerem Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE) podczas obchodów urodzinowych Królowej w 2008 roku. W 2011 roku otrzymała nagrodę CFDA (Council of Fashion Designers of America) za swój wpływ na rynek modoy, a w 2013 roku Królowa Elżbieta II doceniła ją ponownie, nadając tytuł Damy Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (DBE) za jej wkład w modę i dziennikarstwo. Z kolei w 2019 roku Anna Wintour otrzymała od ówczesnego prezydenta Baracka Obamy Medal Wolności, najwyższe cywilne odznaczenie w Stanach Zjednoczonych.
Anna Wintour i Bill Nighy attend na Met Gali 2023 / Getty ImagesAnna Wintour to z pewnością nieskrępowana cesarzowa stylu, która zbudowała swoją pozycję na pięknie, elegancji i perfekcyjnym wyglądzie. Jej wpływy sięgają jednak daleko poza modę, docierając do takich dziedzin jak kultura, sztuka czy media. Stojąc na czele Vogue’a, stworzyła nie tylko magazyn, ale swego rodzaju nurt, który ukształtował współczesny obraz mody. W swoim królestwie tkanin i stylizacji, piór oraz cekinów, Anna Wintour jest nie tylko ikoną, ale też architektką, która z niezłomną precyzją i nieodpartą wizją, skonstruowała imperium, mierzone nie tyle w dolarach, co w sile wpływów, które rozciągają się na cały glob.
To Anna Wintour dyktuje, co świat nosi, a przede wszystkim – co myśli na temat mody.
Polecamy
